Back in Perth
Yeah.... we zitten al weer een paar dagen in Perth:)
De eerste dagen was het lekker koel, nu is het weer 30c.
Afgelopen zondag zijn we naar de Pinnacles gereden. Miljoenen jaren geleden was er op die plek een bos, maar dat is door de jaren heen helemaal versteend. Geen complete bomen met tak en blad eraan
dus, maar dat maakte het zeker niet minder spectaculair! Na daar wat rond te hebben gereden, zijn we terug naar de camping gegaan, en de volgende dag richting Perth gereden. Hier hebben we nog niet
echt veel gedaan, alleen wat boodschappen, geshopt, in een winkelcentrum vlakbij. Je had daar ook een dierenwinkel met puppy's die hoopten op een huisje met kerst!!! Zo sneu :-( Niels heeft dus ook
echt moeite moeten doen om me daar voor de ramen weg te krijgen:)
Vanavond gaan we naar een grote markt in de buurt. We komen net van het spa zwembad vandaan. Erruhg lekkahhh!!!!
Verder gaan we nog naar de stad, en daar houden we het bij voor deze week. Volgende week weer terug naar Sydney:)
We vieren de kerst daar, en samen met Astrid:) Dat is een meid die bij ons met de groepsvlucht is mee gegaan. Alles zat al vol in Sydney, dus stelde we voor ons ze bij ons op de kamer kon slapen.
Gezellig!!!!! Dus dat gaat een leuke week worden, als het goed is ook met een aantal andere backpackers van onze groepsvlucht!!! We gaan nu even dit verhaal op de site zetten, en eens een lekker
ijsje halen:)
Je hoort snel weer van ons!!!
Nielsje en Femmie zeggen, houdoe!!!!!
Monkey Mia & Geraldton
Daar zijn we weer! We hebben weer even internet en bereik, dus daar maken we gelijk even gebruik van:)
We zijn van Geraldton 400km doorgereden naar het noorden, naar het kleine plaatsje Denham. Dit ligt 26km onder Monky Mia, waar we voor gekomen zijn.
Daar aangekomen hebben we een informatiecentrum opgezocht en een camping. Het waaide ontzettend hard! Hier heb je de zomerwind. Het is heel warm, rond de 40 gr, maar het kan heel hard waaien... dat
hadden wij dus die eerste dag! De eerste avond mocht Niels dan ook even meelopen met Femke naar de wc's. Het stormde s'avonds heel erg, en in het donker, spookte het nogal op de camping, dus
ja...de held hihi! Ondanks dat heel de camper flink stond te schudden heel de nacht(ja van de wind ja!!!!!) hebben we wel heerlijk geslapen! Het maakt het wel knus en gezellig in de camper. Zoiezo
is de camper echt ons stekkie, en vermaken we er ons prima in!!!
De volgende dag zijn we naar de Little Lagoon gereden, zo'n 5 km verder. Dat was een grote plas water die in verbinding stond met de zee, en ook deze was natuurlijk weer zo ongelooflijk mooi
blauw!!! We hebben al veel gezien, en toch blijven we ons iedere keer weer verbazen met wat we te zien krijgen!!! Dat houd echt nooit op!!! Daarna zijn we doorgereden naar het Monky Mia resort.
Hier komen wilde dolfijnen elke dag naar het strand gezwommen voor een lekkere snack:) Wij kwamen rond half 11 aan, en helaas waren de dolfijnen al weer weg, maar we hebben heerlijk op het strand
gelegen hier! Het waaide hier minder hard, en de zee was kalm:) Het water is heerlijk hier!!! En al die visjes en kreeftjes in het water! Echt leuk!!
Daarna zijn we weer naar de camping gegeaan, lekker gedoucht en eten klaargemaakt. Daarna lekker op de bank geploft!
De dag daarop zijn we vroeg uit bed gegaan! 6 uur al, zodat we om 7 uur bij de dolfijnen konden zijn. En ja hoor! Daar zwommen ze dan!!! Het was echt belachelijk druk zo vroeg op het strand!!
Er stond een meid wat te vertellen over de dolfijnen, en de BBC was er voor opnamens omdat 1 van de dolfijnen een jong had gekregen! Het was weer heel super om die beestjes zo dicht bij te zien!
Het water is heel helder dus je zag ze mooi voorbij zwemmen.
Er kwamen 2 meiden aanlopen met een emmer met vissen, en plukte een paar mensen van het strand om de dolfijnen te voeren. Gaaf hoe die beesten je vertrouwen en zich gewoon laten voeren!!! Deze dolfijnen doen dit al generaties zo, en blijven dit doen! Dit was weer mooi om mee te maken!!! Hierna hebben we nog even op het strand gelegen. Het was windstil en dus om 11uur al niet meer uit te houden. We zijn toen terug naar de camping gegaan. Zijn toen naar beneden gelopen om even over de boulevard te lopen. Hebben op een pier even zitten kijken naar een paar mensen die de ene vis naar de andere eruit haalde, om daarna bij een strandtentje lekker een grote aardbeien milkshake te drinken,met een lekkere chickenwrap erbij te eten! Verder hebben we weinig gedaan deze dag!
Vandaag, vrijdag, zijn we weer terug gereden naar Geraldton. Hebben bij de mac een lekker ijsje gehaald zodat we ons vorig verhaal erop konden zetten, en om een camping te zoeken.
We zitten nu op de camping. We gaan zo lekker eten klaarmaken.
Zaterdag 12 december: Jaja, weer een zonnige dag!!! Vandaag is het heerlijk weer!!! Warm, maar met een klein briesje, in plaats van een harde wind!! Om half 7 kookte we onze camper al uit! We hebben wat boodschappen gedaan en zijn daarna lekker naar het strand geweest. Dat is hier zo'n 100mtr vandaan! Echt heerlijk! We hebben wat maffe foto's gemaakt en hebben heerlijk liggen bakken! Later in de middag zijn we terug naar de camper gegaan voor een boterhammetje:)
's Avonds hebben we onze eerste pizza hier op, en ook hier smaakt ie toppie:) Daarna zijn we naar de zonsondergang gaan kijken. De zon zakt hier in de zee en dat is zo mooi!!! Als hij eenmaal het water 'raakt' is hij ook binnen 2min helemaal weg!! En de kleuren die je dan krijgt... oh!!! Check de foto's:)
Nu zitten we weer in ons campertje. Zo even dit verhaal erop zetten, en dan verder genieten van onze zaterdagavond:)
Jullie horen waarschijnlijk over een paar dagen weer wat van ons, als we weer terug in Perth zijn. Hebben besloten hier nog een nacht te blijven en dan weer lekker door te rijden. Dus, tot dan!
Toedelssssss
Daar zijn we weer!!
Het heeft even geduurt, maar hier zijn we dan weer! Sinds ons laatste verhaal hebben we alweer veel gezien en meegemaakt, maar we kunnen nu pas voor het eerst weer op internet.
Wat hebben we allemaal gedaan dan? In vogelvlucht: We hebben een weekje in Sydney op de camping gezeten, waar het extreem warm was (de hele week temperaturen tussen 35 en 43 graden!). Op 1 december hebben we ons vertrouwde campertje ingeleverd en ingeruild voor een hostelkamer in Sydney, gelukkig maar voor 1 nacht! (zie foto's)
2 December hebben we 4000 km gevlogen naar Perth voor het 2e deel van onze trip door Australie. Na een nachtje slapen in een hostel (stukken beter dan in Sydney) hebben we op woensdag ons nieuwe campertje opgehaald. Deze is gelukkig motorisch een stuk beter in orde en de kussens van de bank/bed zijn ook een stuk steviger. Helaas hebben we wel 2 verroeste pannen en kastjes die niet meer goed sluiten maargoed, inmiddels staan we nergens meer van te kijken ;-)
De planning is om naar het zuiden te rijden, een 'klein' rondje van 1500 km waar we 3 weken over kunnen doen. Na 3 dagen van prachtige witte stranden, helder blauwe zee en 1000 km verder bleek onze planning zoals al wel vaker niet uit te komen. De zuidwest kust van Australie is prachtig, maar er is niet genoeg te doen om jezelf 3 weken bezig te houden. Tijdens ons kampvuurtje op de bushcamping bij Albany besloten we dan ook maar om weer terug naar Perth te rijden om daar het warme weer op te zoeken.
Zondag de hele dag achter het stuur, vol gas 380 km terug naar Perth. Eenmaal aangekomen in Perth kregen we het idee om nog een stukje door naar boven te rijden, maximaal 300 km zodat we nog wat geld overhouden voor de laatste weken. Op weg naar een camping zo'n 150 km boven Perth kwamen we ineens een rustplaats langs de weg tegen waar een bus en een caravan stonden. Omdat we toch graag 30 dollar voor een camping uitsparen, besloten we om op de parkeerplaats te overnachten.
Dit hadden we nog niet eerder gedaan en natuurlijk was het wel even spannend. Langs de weg camperen wordt hier niet meer zoveel gedaan en op veel plaatsen is het helaas ook verboden...gelukkig mocht het hier wel en dus parkeerde we ons campertje in een hoekje op de parkeerplaats. Het was een beetje behelpen met een chemisch toilet (met giftige spinnen!) en zonder electriciteit en stromend water, maar het was weer een bijzondere ervaring. Dat er nog een paar andere mensen op de parkeerplaats stonden, gaf wel een veilig gevoel :-)
Zoals zovaak werd ons eerdere plan die avond alweer omgegooid. We besluiten om maar gewoon een stuk naar het noorden door te rijden naar Monkey Mia, waar je met dolfijnen kunt zwemmen. Dit is één van de mooiste gebieden van Australie en tegelijkertijd een van de topattracties van de westkust dus daar moeten we natuurlijk ook zijn geweest! En aangezien we er nu toch zijn, gaan we er maar gewoon voor :-)
Op het moment van schrijven staan we op een camping in Geraldton, bijna 500 km ten noorden van Perth. De zee is hier echt ongelooflijk turquoise blauw en de stranden spierwit, om over de temperatuur nog maar niet te spreken...
Jullie horen snel weer van ons!
Hitte in Canberra
We zijn weer op weg. Vanochtend zijn we rond een uurtje of 9 vertrokken uit Melbourne, richting Albury, de tussenstop op weg naar Canberra. Het is heerlijk weer om te rijden, bewolkt en niet te warm. Omdat we de tolwegen altijd willen vermijden, moeten we de hele stad door rijden...gelukkig werkte de TomTom deze keer wel goed en 1,5 uur later waren we dan ook eindelijk uit de drukte van de stad!
Eenmaal wat verder in het binnenland begint de lucht op te klaren en komt het zonnetje weer door. Het word ook weer aardig warm en tegen de tijd dat we op de camping aankomen is het bijna niet meer uit te houden! Het waait wel hard, maar het is alleen maar warme wind...dat helpt niet echt dus ;)
Dinsdag: Op weg naar Canberra. Vandaag hebben we zo'n 5 uurtjes gereden voordat we in de stad aankwamen. Eerst even langs het informatiecentrum, daarna 2 rondjes door de stad omdat we steeds de verkeerde weg pakten en vervolgens toch maar op weg naar de camping. Volgens het boek moest het een fantastische camping zijn! Inderdaad, je had een zwembad, minigolfbaan, tennisbaan, restaurant en zelfs draadloos internet...alleen zaten we wel op de wc tussen de spinnen, werkte het internet totaal niet en werden we iedere ochtend om 7 uur wakker omdat er 5 schoolbussen met gillende kinderen van de camping vertrokken!! Niet leuk, vooral niet als zo'n bus nog geen 5 meter langs je campertje af rijd...
Anyway, toch hebben we onszelf wel vermaakt in de hoofdstad van Australie. We zijn woensdag de stad in geweest, hebben wat inkopen gedaan bij de supermarkt en rondgelopen in een mega shoppingcentre. Het was toen al aardig warm, maar de echte hitte kwam donderdag pas...'s ochtends om 9 uur was het al bloedheet en de voorspelling voor vandaag was maarliefst 38 graden!! Nou, voor ons voelt 25 graden hier al aan als 35 graden...kun je nagaan hoe warm 38 graden voelt!
Gelukkig hadden we voor deze dag 2 musea in de planning staan, waar ze gelukkig een hele goeie airco hadden! Eerst zijn we naar het National Australian Museum geweest, waar vanalles te vinden was over het verleden en heden van Australie. Veel over de Aboriginals, de eerste immigranten van het land en vanalles over het leven in de vroegere jaren. Ook een indrukwekkend stukje over de bosbranden in het land (die nu overigens ook weer flink oplaaien met dit weer) en de manier waarop de Australiers daarmee omgaan...
Het museum is echt verschrikkelijk groot en aangezien we maar 4 uur mochten parkeren hebben we er ook wat sneller doorheen moeten lopen.
Daarna zijn we naar het War Memorial geweest, dit museum staat helemaal in het teken van de geschiedenis van het Australische leger. Er was een hele grote hal over de eerste wereldoorlog, waarin heel veel Australiers in Europa hebben meegevochten. Er waren veel schilderijen en diorama's die de veldslagen uitbeelden die de Aussie's gevochten hebben en ook veel verhalen van mensen die de oorlog hebben meegemaakt.
De hal van de 2e wereldoorlog was ook behoorlijk groot. Hier was te zien hoe Australie zichzelf moest verdedigen tegen de Japanners en wat voor een impact de oorlog had op het land. Bij ons zijn vooral de verhalen over de Duitsers bekend, hier gaat het bijna alleen maar over Japan. Het is wel erg interessant om het verhaal ook eens van de andere kant van de wereld te bekijken, omdat we hier eigenlijk veel minder vanaf weten...
Ook dit museum was weer zo verschrikkelijk groot, dat er gewoon complete vliegtuigen, tanks, helicopters en zelfs een mini-duikboot binnen lagen. In de laatste hal ging het vooral over de conflicten vanaf 1945 tot nu. De oorlogen in Cambodia, Indonesie, Korea en Vietnam kwamen hier aan bod. Altijd gedacht dat alleen de Amerikanen in Vietnam hebben gevochten? Mis...de Australiers hebben er ook 10 jaar gezeten en fel mee gevochten.
Vrijdag: Een dagje relaxen bij de camper! Nouwja relaxen...voor zover dat mogelijk is met 38 graden, een benauwde lucht en warme wind...het was niet echt een pretje, totdat het tegen het eind van de middag begon te onweren en regenen. Meestal zijn we niet blij met regen, maar nu was het toch wel even welkom!
Na het onweer gingen we weer richtig de stad, om te gaan eten bij het Pancake Parlour pannenkoeken restaurant. Dit bleek even iets totaal anders dan we hadden verwacht...een pannenkoek is hier niet hetzelfde als in Nederland, maar wel erg lekker. Femke met een chocoladepannenkoek met warme kersen, ijs en slagroom en Niels met een lekkere Mozerella pannenkoek met salade.
Daarna zijn we nog even de stad in geweest, waar op het centrale plein een leuk ska-bandje (spaanstalige rockmuziek) aan het spelen was. Dit was erg leuk en een afwisseling met de doorsnee Australische cultuur. Tegen de tijd dat het donker werd stond het plein ook al behoorlijk vol en begonnen er zelfs wat mensen te dansen. In de pauze kwam er een slagwerkgroep, met een uitbundig dansende aboriginal die er samen een leuk stukje van maakten.
Vandaag zijn we weer op tijd vertrokken richting Sydney. We zitten nu op een camping midden in de stad en gaan de komende week de stad weer verkennen. We houden jullie op de hoogte!
Lots of Melbourne
12 november. We zitten nu alweer een paar dagen op de camping in Chelsea Heights, een wijk in het zuidwesten van Melbourne. Het is hier heerlijk weer, elke dag zo'n 30 tot 35 graden en de nachten zijn lekker koel. We zijn midden in een hittegolf terecht gekomen, vanaf de dag dat we hier aankwamen. De komende dagen blijft het nog warm en dit weekend gaan de temperaturen in de staat omhoog tot 40 graden!! Gelukkig zitten wij aan zee en stijgt het kwik hier 'maar' tot 35 graden.
Maar genoeg over het weer, we hebben weer heel wat meegemaakt! Maandag hebben we een rustige dag gehad, omdat we vanaf 5 uur 's ochtends al wakker waren op de boot. Dinsdag zijn we lekker naar het strand geweest, zo'n 5 minuutjes hier vandaan. We leren de parkeer regeltjes al een beetje kennen en hebben daar dus ook veilig gratis kunnen parkeren! Na 3 uurtjes hadden we het eigenlijk al wel weer gezien, met 32 graden op je bol en zonkracht 10 (in Nederland hebben we max 5 of 6) op je huid hou je het niet veel langer vol...de rest van de dag hebben we dan ook maar bij de camper gezeten, in de schaduw...
Woensdag zijn we naar de Melbourne Zoo geweest. Onze TomTom wilde niet echt meewerken op de heenweg en we kwamen dan ook midden in de stad uit en niet bij de Zoo...met ruim een half uur vertraging kwamen we eindelijk aan bij de Zoo en konden we meteen weer de hitte in. Ook de dieren hadden veel last van de hitte; De leeuwen lagen tussen de bomen en het luipaard lag languit gestrekt in zijn kooi (zie foto's). Er was genoeg te zien, van apen tot schildpadden tot de bekende kangaroo. De Ovide zwom er rond, het bijna uitgestorven vogelbekdier. Het was wel apart om deze in het echt te zien, een erg apart maar wel mooi beestje. Ook de Indische olifanten waren erg mooi om te zien, gelukkig hadden ze ook een enorm groot olifantenverblijf waar de beesten genoeg ruimte hadden. Wat hebben we nog meer gezien...ohja...stokstaartjes, vlinders, 20 cm grote spinnen, een tijger, slangen, hagedissen, krokodillen, emu's, vechtende bavianen, gorilla's, slingerende apen, gillende schoolkinderen, schildpadden, bevers en nog veel meer........
De terugweg was ook niet zo'n succes. We waren net het centrum uit, toen de TomTom het begaf, batterij op...probeer dan maar eens de weg terug te vinden in een stad met 4 miljoen inwoners die allemaal op de weg leken te rijden!! Gelukkig hadden we nog een kaart achter de hand en kon FemkeFemke wel de weg vinden, waardoor we met een uurtje vertraging toch weer op de camping aankwamen. We kunnen nu in ieder geval wel zeggen dat we de stad hebben gezien!
Donderdag zou eigenlijk een rustdag worden, maar dat was al snel weer voorbij. We hebben gisteren gebeld over onze camper, omdat we niet erg tevreden zijn (oa door de autopech), en daarom zijn e vandaag langs geweest bij het verhuurbedrijf. Toen we binnen stapten, was de man die ons hielp nog erg vriendelijk. Toen we weg gingen kon hij ons wel schieten, omdat we een waslijst aan kapotte dingen hadden. Toch heeft 'ie wel ons knipperlicht, de kastjes, het slot van de zijdeur en het gordijn gemaakt. Ook kregen we mooie nieuwe stoelen, een nieuw bord en een nieuwe beker omdat ze kapot waren. De handdoeken die we smerig mee hadden gekregen en de koelkast die niet goed dicht gaat hebben we maar voor lief genomen, omdat ze duidelijk geen zin hadden om ons nog verder te helpen...ze vonden het niet kunnen dat de versnellingsbak af was gebroken, maar vonden het ook niet nodig om contact op te nemen met de garage die onze auto heeft gecheckt in Port Augusta...
Dat was het hoogtepunt van de dag, voor zover je het een hoogtepunt kunt noemen
'Lang zal die leven, lang zal die leven...' Vrijdag de 13e, Niels is jarig! We hebben een lekkere chocoladetaart gehaald bij de winkel, en die is vandaag ook helemaal op gegaan
Zaterdagochtend hebben we eerst een half uurtje achter de webcam gezeten met het thuisfront. De verjaardag van Niels werd natuurlijk gewoon gevierd en op deze manier waren wij er ook eventjes bij! Was heel erg leuk om iedereen weer even te zien, iedereen bedankt voor de felicitaties!!
Om een uur of 10 zijn we richting de stad gereden, met een omweg langs het Formule 1 circuit dat in Albert Park ligt. Omdat het nu gewoon openbare weg is, kun je er verder niet veel zien. Alleen de pitstraat en de bandensporen op de weg laten zien dat er eens per jaar geraced wordt. Wij mochten helaas maar 40 rijden...
Daarna op naar de haven, waar we onze camper voor 8 dollar de hele dag kunnen parkeren. We moeten dit wel buiten de stad doen, omdat we in de stad zelf nergens kunnen parkeren met de hoge camper. Bij de haven is het ideaal, omdat we van daaruit een rechtstreekse tramverbinding naar de stad hebben. Eenmaal aangekomen in de stad is het even zoeken waar we precies zitten, het is er ook zo ongelooflijk groot allemaal! Na 10 min rondlopen komen we bij het informatiecentrum uit, waar we meteen maar even een plattegrond van de stad halen.
We gaan eerst naar de Old Gaol, de bekendste en beruchtste gevangenis van Australie. Deze gevangenis is nu omgebouwd tot museum en daar gingen we een kijkje nemen. Er werden tussen 1800 en 1950 veel criminelen opgesloten en vooral in de vroegere jaren stevig behandeld. Zo lazen we bijvoorbeeld verhalen van een straf waarbij gevangenen geschoren werden met een bot mes en koud water, en zonder scheerschuim...klinkt niet bepaald lekker! Ook waren er verhalen te lezen over ontsnappingspogingen, vrouwelijke gevangenen en zogenaamde 'prisoners of war', vijandelijke soldaten die er tijdens WOII werden vast gehouden.
Om half 2 was er een korte voorstelling, een toneelstuk over het verhaal van een Ierse jongen die in de 19e eeuw in opstand kwam tegen de rijke Engelse landlords en daarbij uiteindelijk in de gevangenis werd opgehangen nadat hij de doodstraf had gekregen. Bij dit toneelstuk, gedaan door 1 vrouw (speelde de moeder van de jongen), werden een paar mensen uit het publiek gehaald. En natuurlijk...Niels was de lul en moest ook meedoen!! Volgens Femke was het best aardig...
Na het toneeloptreden van Niels gingen we door naar het Shopping Centre van de stad. Het was echt superdruk in de stad en de warenhuizen en winkels puilden uit met mensen. We hebben zoals wel vaker een lekkere Boost gehaald en hier lekker in het zonnetje van genoten. Wat een diversiteit aan mensen die je in zo'n grote stad, vooral veel Aziaten. Melbourne heeft ook zijn eigen Chinatown, een lange straat met allerlei Chinese winkeltjes en Eettentjes. Zoals we in Hongkong ook al gemerkt hadden is het een bijzondere cultuur, waar we onszelf nog niet helemaal in thuis voelen...dat word straks nog wat als we in Thailand zijn!
Na een lekker hapje gegeten te hebben, zijn we met de tram naar de Southbank gegaan. De southbank is het zakencentrum van Melbourne en ligt ten zuiden van de rivier de Yarra, die dwars door de stad heen stroomt. Aan deze kant van de rivier staat het hoogste gebouw van het zuidelijk half front, de Eureka Tower. Op de 88ste verdieping van dit gebouw is het Eureka Skydeck, waarmee je uit kijkt over de stad en de verre omgeving. Hier gaan wij naar boven! Het gebouw is 300 meter hoog, heeft 92 verdiepingen en heeft een lift waarmee je met 9 meter per seconden omhoog of omlaag suist!
We wilden hier graag de zonsondergang zien, dus zijn we om half 7 naar boven gegaan. We moesten wel 2 uur wachten tot het donker werd, maar het was zeker de moeite waard. Toen we boven kwamen begon het net bewolkt te worden boven de stad. We konden daardoor minder ver kijken, maar het uitzicht werd er absoluut niet minder om. De wolken dreven namelijk op 300 meter hoogte, precies voorbij onze neus dus! Kijk maar eens bij de foto's hoe dat er uit ziet. Toen de bewolking op een gegeven moment steeds dikker werd en het buiten dus ook donkerder werd, gingen de eerste lampjes aan. Binnen het half uur was het donker en was de hele stad mooi verlicht, erg mooi om dit van bovenaf te zien.
Nadat we nog een aantal foto's hebben gemaakt, zijn we weer naar beneden gegaan. Waar het boven in het gebouw nog behoorlijk fris was, bleek het op de grond weer onverwacht warm te zijn. We zijn weer terug naar het centrum gelopen en hebben daar de tram terug naar de haven gepakt. Het was een warme, lange en vermoeiende dag maar we hebben nu gelukkig de stad wel goed gezien!
Zondag rustdag. Vandaag doen we niks, behalve slapen, film kijken en de planning maken voor morgen. We gaan dan weer op pad en rijden richting de hoofdstad van Australie: Canberra. We maken waarschijnlijk eerst nog een tussenstop in de stad Albury, zodat we niet alles in een keer hoeven te rijden. Vanaf morgen zitten we nog 15 dagen in deze camper, voordat we met het vliegtuig naar Perth in West Australie gaan. Ondanks de vele mooie dingen die we zien is het reizen toch ook wel erg vermoeiend, en we zijn wel blij dat we nu een weekje op 1 plaats hebben gestaan.
Ook hebben we wat minder leuke dingen van het thuisfront vernomen...deze mensen willen sterkte wensen de komende tijd! We denken aan jullie.
We brengen jullie snel weer op de hoogte van onze nieuwe avonturen!!
Tasmanie deel 2
Tasmanie, 5 november
Vandaag hebben we wat tijd ingehaald na de autopech van gisteren. We zijn eerst een stukje naar het noorden gereden, naar de Bay of Fires. De foto's staan al op de site, dus je kunt zien hoe mooi het er was!
Daarna zijn we afgezakt naar het zuiden, ruim 250 km rijden naar Port Arthur. Het zat eigenlijk in de planning om die dag nog naar een andere plaats te gaan, maar vanwege de autopech lag ons schema een beetje in de war...De reden dat we zo ver naar het zuiden reden, was om naar het Tasmanian Devil Conservation Park te rijden. Omdat we woensdag pas laat op de camping aankwamen, besloten we dit voor donderdag te bewaren.
Donderdag, vroeg uit de veren om weer op pad te gaan. Vandaag zoals gezegd naar de Tasmanian Devils, we zijn benieuwd of ze ook zo wild zijn als de Looney Toons Taz
Bijzonder zijn ze zeker te noemen en de naam 'devil' doen ze wel eer aan. We waren precies op tijd voor het voeren van de Devils, om 10.00u. Tasmanian Devils zijn slome, onhandige en een beetje domme dieren die niet goed kunnen zien en ze vangen daarom ook nooit hun eigen eten. In het wild eten ze meestal de restjes van dode dieren op. Letterlijk de restjes, zoals de verzorger ook laat zien...Ze eten een stuk vlees met bot en al op, wat behoorlijk ranzig is om te horen en te zien..
Na dat hoogtepunt hebben we nog tussen de kangaroos gelopen en zijn we bij de vogelshow geweest waar we zelf ook nog eens onderdeel van waren. Zo hadden ze een papegaai die dollarmuntjes uit je handen kwam pakken en ze ook nog eens terug bracht, en een havik die tussen je benen door vloog. Zo maak je nog eens wat mee
Daarna gingen we op weg naar Hobart, een stad met zo'n 200.000 inwoners en de hoofdstad van Tasmanie. We hebben bij het informatiecentrum wat info opgezocht en zijn daarna naar de camping gereden, 20 min van het centrum af.
Zaterdag marktdag! Iedere zaterdag is er in Hobart de Salamanca markt, een gezellige markt in een lange straat vol kraampjes met lokale producten, muziek en lekker eten. Het was er zoals verwacht erg druk, zo ook op de parkeerplaats. Deze was tegen een heuvel omhoog, wat we natuurlijk maar al te graag doen met onze supercamper...
Toen we bij de camper aankwamen konden we onze ogen niet geloven...hij stond er nog steeds! Hij kraakte en piepte wel flink toen we tegen de heuvel omhoog moesten rijden, maar we hebben het weer gered. Daarna nog even lekker de stad in, een broodje gegeten en van het zonnetje genoten. Voordat we terug naar de camping gingen, hebben we nog even in de haven gezeten en een lekker ijsje gepakt en daarna zijn we nog de berg op gegaan om de stad te kunnen overzien. Genoeg gedaan voor vandaag!
Zondag was de dag van de boot, we moesten vanuit het zuiden weer 200 km terug rijden naar de haven in Devonport. 's Ochtends al vroeg vertrokken zodat we daar op tijd zouden zijn. We waren er dan ook al om half 11 en hebben de rest van de dag lekker aan het strand gezeten. Daarna hebben we ons weekelijks frietje gegeten bij de Mac en zijn we richting de boot gegaan.
Na 2,5 uur wachten konden we als eerste de boot op. Achter ons stonden zo'n 100 bikers die een motorweekend hadden gehad in Launceston. Wel een gaaf gezicht trouwens, zoveel motors! Dat betekend ook meteen veel bierdrinkers op het schip, wat wel bleek toen na een uurtje de eerste fust al werd gewisseld in het restaurant
Eenmaal van de boot af hebben we weer geparkeerd voor het restaurant waar we gratis konden internetten vanaf de parkeerplaats. We hebben een camping opgezocht en zijn daar rond 9 uur aangekomen. Helaas wel een eind van Melbourne City af (45 min) maar dichterbij kan niet, tenzij je een superdure camping wilt...wij niet dus!
We zitten trouwens midden in een hittegolf, het is nu het warmste begin van november ooit hier...komende 9 dagen temperaturen tussen 30 en 35 graden...en dat is WARM!! Morgen gaan we lekker naar het strand en de rest van de week hebben we nog niet echt gepland. We gaan in ieder geval een dagje naar de Melbourne Zoo (de op 2 na grootste dierentuin van de wereld) en een dag naar de stad. Maar daar brengen we jullie volgende keer weer van op de hoogte, tot snel!!
Hoge golven op zee en stranden in the middle of nowhere
Vandaag zijn we in Melbourne aangekomen, en zijn meteen naar het info center gereden in de stad.
We kregen het idee om eerst naar Tasmanie te gaan, en hebben het info center onze reis gelijk laten boeken voor dezelfde avond. Onze boot zal om half 8 vertrekken en we konden op de boot vanaf
5uur. We zijn toen dus gelijk maar naar de haven gerereden, zodat we zeker op tijd waren. We hebben daar even lekker onze maag goed gevuld, en hebben toen in de camper op de parkeerplaats staan
wachten tot we op de boot konden. Femke met een klein dutje, en Niels met internet van een restaurant daar. Is dat even makkelijk!
Om 5uur kwam er al een flinke rij te staan, waar we achteraan sloten. Het was nog harder gaan waaien dan het al deed. Om half 7 konden we de boot eindelijk op, en zijn meteen naar de kamer gegaan om te douchen. Toen de boot vertrok zijn we op het dek onder ons wat gaan eten. De kapitein waarschuwde voor aardige golven van 2 meter.... Dus hebben we de maag goed gevuld, en hebben voor de zekerheid maar een reistabletje gepakt. Daarna zijn we terug naar de kamer gegaan, en hebben we een film opgezet. In de baai ging het nog... maar toen we de open zee op gingen...tjah.. 2meter he... Echt wel een raar gevoel, lig je in bed, dan lig je met je hoofd ineens 2 meter hoger, blijf je zo ff een goede paar sec. Hangen, en dan zak je ineens weer 2 meter naar beneden! 1 keer gleden we bijna bij het voeteneind eruit, zo scheef hing dat grote schip door de hoge golven! We zijn niet ziek geworden, maar ons helemaal 100% voelen deden we toch ook niet!
Devenport 04-11-09
Om 6uur zijn we aangekomen in Tasmanie, Devenport. We hebben dus bijna 11uur gevaren. Maar gelukkig ook heerlijk kunnen slapen ondanks de woeste zee. Toen we de boot af kwamen werd eerst de camper gecheckt op fruit, groente enz, want dat mag je hier niet mee het eiland op nemen. We hadden alles al achtergelaten op het schip. Zo'n beetje heel de stoet ging eerst naar het tankstation, om daarna naar een van de bekendste plekken op de wereld te gaan... de Mac! Daar hebben we een cappucino en een hot choco op. Het eten hebben we maar overgeslagen, we voelde ons nog niet helemaal goed...
Daarna zijn we naar Launcheston gereden, daar hebben we een boterham op. Er was niet veel daar, dus besloten we om naar de oostkust te rijden, een paar motorrijders van de boot raadden ons dat aan. We zijn via Scottsdale gereden. Wat is Tasmanie toch een sprookje zeg! Allemaal kleine idyllische dorpjes tussen de bergen met alleen maar groen, groen, en jah, groen!
Maar toen.... we rijden net het dorpje Derby voorbij, the middle of nowhere in, breekt onze versnellingspook ineens af!!! Ik dacht eerst dat Niels me de stuipen op het lijf wilde jagen, maar toen ik de pook slapjes naar achteren zag hangen wist ik dat ie het meende! We zijn toen bij een boerderij gestopt. De camper aan de kant, geen bereik, geen gps, helemaal niks! Ikke naar de boerderij, komen er 2 waakhonden op me afgestormd, helaas voor de boer, deden ze hun werk niet goed, want ze lieten zich maar al te graag vertroetelen door mij. Ik naar de deur, ze kennen hier ook geen deurbel, en klopte op de deur. Niemand deed open. Een km terug waren ze aan de weg bezig, dus ik stelde voor daar maar even heen te lopen. Ik vroeg de man met het stopbordje of er een garage in de buurt was, of dat er een telefoon in de buurt was waar ik wel mee kon bellen. Hij vertelde dat mobiele telefoons echt waardeloos waren hier en dat hij 1 van de jongens ging vragen of ze een sateliettelefoon bij hadden. Even later kwam hij met een andere kerel terug. Hij vertelde dat hij mij naar de eerst volgende boerderij zou brengen zodat ik daar kon bellen. Ik in die grote truck, hij moest even warm lopen, en wij eerst even naar Niels - die de camper ondertussen probeerde te maken - om te zeggen waar hij me naartoe bracht. Ineens schiet hij van de weg af, een zandpaadje in, hij zag hem waarschijnlijk te laat. Daar woonden een oudere vrouw met haar zoon. Ik mocht bellen met de thuistelefoon. Heb eerst maar even gevraagd waar we nu eigenlijk waren...Ik het huurbedrijf gebeld en uitgelegd wat er aan de hand was. Zij verbonden me weer door met de wegenwacht in Tasmanie. Ik uitgelegd wat het probleem was. Hij vroeg of ik een nummer had waar ze me op konden bereiken. Toen ik zei dat ik geen bereik had, werd hij wel nieuwsgierig hoe ik nu dan toch kon bellen. Toen ik vertelde dat ik op een boerderij stond, en dat er iemand was die ons naar een bekend punt daar kon brengen, moest hij wel lachen. hij vond dat ik het aardig geregeld had, en hij zou binnen een uur iemand sturen.
De wegwerker bracht ons naar het hotel een paar km terug, waar de wegenwacht ons kon ontmoeten. Dan hadden we in iedere geval een adres, ook voor als de camper niet gemaakt kon worden, dan konden we daar in iedere geval blijven slapen. Echt zo lief zijn de mensen hier, ze doen alles om je te helpen.
We hebben toen Niels weer opgehaald, en de man heeft ons naar het hotel gebracht. Daar kreeg ik een heerlijke sterke koffie:) Na een half uur was de monteur er al, en de man van het hotel verzekerde ons dat hij iets voor ons zou regelen als we niet verder konden. Uiteindelijk hoefde er alleen maar wat dingen aan elkaar terug geschroefd te worden, wat Niels meteen al zei, en konden we verder. De dag liep een beetje in de frut, en zijn toen in St Helens gestopt, en hebben daar een camping opgezocht. Morgen beginnen we wel echt aan onze reis:)
* dit verhaal is 4 november geschreven, de update van de afgelopen dagen Tasmanie volgt volgende week als we weer internet hebben.Op weg naar Melbourne via de Grampians & de Great Ocean Road
GRAMPIANS
Vrijdag 30 oktober: Het is nu pas een dag geleden dat we zijn vertrokken uit Mount Gambier maar hebben alweer heel wat gezien en meegemaakt.
Gisterenochtend zijn we begonnen met een lekkere kop koffie bij de McDonald's. Echt ideaal hier, voor nog geen $ 7,50 (= 4 euro) heb je een grote bak koffie en een kop chocolademelk. Ook kun je dan nog even gratis internet mee pikken, wat het natuurlijk helemaal een feest maakt! Maargoed, genoeg over de Mac...we willen niet dat jullie denken dat we hier iedere dag eten
Na de koffie zijn we vertrokken richting de Grampians, een nationaal park met de grootte van de provincie Brabant en zo'n 150 km rijden vanaf Mount Gambier. De eerste 2 stops waren bij 2 watervallen halverwege de rit. Hier begon het al aardig heuvelachtig te worden en dus moest ons campertje weer aan de bak. Om hem een beetje rust te gunnen besloten we dan ook om in het volgende stadje - Hamilton - te stoppen om wat te eten. Het broodje gezond uit de franse bakkerij, waar een chinese mevrouw achter de balie stond, hadden ze beter een broodje sla kunnen noemen. Als je goed keek zag je een plakje ham liggen, dat was bedolven onder een dikke laag sla en tomaat. Het was in ieder geval gezond...
Na de lunch gingen we op weg naar het dorpje Halls Gap, midden in de Grampians. Na wat informatie en een kaart te hebben gekregen bij een informatiecentrum gingen we vol goede moed op pad naar de hoogste berg van het gebied; Mount William. De rit naar de top was 10 km met de camper en 2 km te voet. Dat leek een goed idee, tot dat we 5 minuten onderweg waren...2 km met een helling van 10%, wat waren we blij toen we een bankje zagen staan! Na even uitgerust te hebben overwonnen we onze vermoeidheid en liepen we verder. Na een half uur kwamen we dan eindelijk uitgeput aan op de top, maar het prachtige uitzicht deed ons meteen vergeten dat we eigenlijk best moe waren. We konden kilometers ver kijken, met aan de ene kant het berglandschap van de Grampians en aan de andere kant een uitgestrekte vlakte richting de zee.
De afdaling ging een stuk beter en 20 minuten later waren we alweer op weg richting een slaapplaats. Dit werd een bushcamping vlakbij Halls Gap, bij aankomst vlogen de Kakatoe's en vliegende mieren ons om de oren en zaten er kangaroos aan de rand van de camping. Toen we aankwamen was het al erg stil, later op de avond na zonsondergang kon je letterlijk een speld horen vallen. Het werd er ook nog eens pikdonker, zodat Femke later met een zaklampje naar de wc moest lopen. Ze liep richting de wc's toen ze ineens verstijfde...voor haar kwam er iets groots omhoog van de grond. Ze kon niks zeggen, maar toen ze langzaam met haar zaklamp omhoog scheen stond er ineens...een kangaroo met haar baby voor haar neus! Een eindje verderop lagen er nog meer te slapen. Gewoon op de camping, gewoon tussen de mensen. Je kan je dus wel voorstellen in wat voor staat Femke was toen ze terug de camper in kwam...
De volgende ochtend stonden we alweer vroeg naast ons bed om naar de McKenzie waterfalls te gaan, zo'n 15 km rijden vanaf Halls Gap. Na een half uur rijden over een slingerende bergweg kwamen we daar aan. Gelukkig zijn ze hier erg zuinig op hun natuur en hebben de nationale parken uitstekende voorzieningen, waaronder de erg degelijke bergwegen. Dat is best een fijne gedachte als je zo kort langs een afgrond van 100 meter diep rijd...de waterval was trouwens nog dieper, vanaf de top moesten we 150 meter afdalen om onderaan de waterval te komen. Wel de moeite waard, omdat de winter hier pas voorbij is en er dus veel water in de bergen is. De klim terug omhoog was even iets minder maarja, je moet er iets voor over hebben!
Dat was vanmorgen, nu zitten we op een kleine camping vlakbij Warrnambool, aan de zee. De campings in de stad waren verschrikkelijk duur dus zitten we nu op een kleine camping 15 km van de stad af. Het mag best een primitieve camping genoemd worden, maar we hebben in ieder geval stroom en water. En niet te vergeten: we zitten maar 100 meter van de zee vandaan!
GREAT OCEAN ROAD
De afgelopen 2 dagen hebben we de misschien wel mooiste route van Australie gereden: De Great Ocean Road. We zijn zaterdagochtend op tijd vertrokken van de primitieve camping vlakbij Warrnambool, het begin van de Great Ocean Road. Vrijdag hadden we nog prachtig weer en was het 31 graden, maar zaterdag was het weer ineens omgeslagen. Het was erg mistig en de zon kwam er met geen mogelijkheid doorheen. Erg balen, want langs de route die we zouden rijden is een beetje uitzicht niet verkeerd.
Het eerste uitkijkpunt waar we kwamen was de Bay of Islands, een baai langs de kust die vol stond met hoge rotsen. Toen we hier aankwamen was het nog erg mistig, dus helaas hebben we hier niet erg veel van kunnen zien en zijn de foto's dus ook niet zo goed...opzich nog niet zo'n ramp, we hoopten dat we bij de grootste attractie van de route - De Twelve Apostols - wel beter zicht zouden hebben. Het was inmiddels alweer 12 uur geweest en mist hing er nog steeds, dus besloten we om eerst een broodje te halen in het stadje Port Cambell. Tijdens het eten begon de zon iets meer door te komen en kregen we meer hoop op mooie foto's.
En die mooie foto's kregen we! Aangekomen bij de Twelve Apostols was de mist weer helemaal terug, wat er voor zorgde dat we een erg bijzonder beeld te zien kregen. We hadden vooraf gehoopt op helder weer, maar dit beeld was zeker zo mooi! De Twelve Apostols waren 12 stenen pilaren die in een lijn voor de kust liggen, afgesleten door de zee. Inmiddels zijn er een paar ingestort, maar dat maakt het niet minder mooi. Dat vond ook de buslading Japanners die ineens het uitzichtpunt opstroomde...na 300 foto's en vele 'ying' en 'yang' kreten later kregen wij pas weer de kans om foto's te maken. Maar niet voordat Niels nog foto's moest maken van een groep Japanners, kun je eigenlijk nog wel weigeren als ze het fototoestel in je handen duwen..?
Na de Twelve Apostols gingen we op weg naar de Otway Treetop Walk, waar je op 30 meter hoogte tussen de boomtoppen door kunt lopen. Op weg daarheen werd het ineens weer licht en was de mist verdwenen. Op de foto die in het album staat kun je heel goed zien hoe het eruit zag toen we de mist uitreden, de wolk blijft als het ware tussen de bergen aan zee hangen, eenmaal uit de wolk was het weer helder.
De wandeling door de boomtoppen werd Femke iets teveel, met hoogtevrees 30 meter boven de grond op een loopbrug lopen die aan alle kanten kraakt is niet prettig. Vooral de klim in de toren waarin je 75 meter boven de grond stond, maakte het nog erger. Wel een prachtig uitzicht tussen de boomtoppen in een tropische regenwoud, met bomen die minstens 100 meter hoog waren! Na de wandeling was het tijd voor een verfrissing en hebben we een camping gezocht vlakbij het dorpje Apollo Bay.
Vanochtend hebben we het 2e deel van de route gereden, waar niet meer zoveel te zien was als het eerste deel. Wel veel surfers en heel veel vakantiegangers, maar verder dan een kleine wandeling naar een waterval kwamen we niet. We zijn dan ook maar meteen doorgereden naar Geelong, een grote stad aan het eind van de route. Hier blijven we 2 nachten en dinsdag gaan we weer op pad, dan naar Melbourne. Jullie horen snel weer van ons!