GRAMPIANS

Vrijdag 30 oktober: Het is nu pas een dag geleden dat we zijn vertrokken uit Mount Gambier maar hebben alweer heel wat gezien en meegemaakt.

Gisterenochtend zijn we begonnen met een lekkere kop koffie bij de McDonald's. Echt ideaal hier, voor nog geen $ 7,50 (= 4 euro) heb je een grote bak koffie en een kop chocolademelk. Ook kun je dan nog even gratis internet mee pikken, wat het natuurlijk helemaal een feest maakt! Maargoed, genoeg over de Mac...we willen niet dat jullie denken dat we hier iedere dag eten

Na de koffie zijn we vertrokken richting de Grampians, een nationaal park met de grootte van de provincie Brabant en zo'n 150 km rijden vanaf Mount Gambier. De eerste 2 stops waren bij 2 watervallen halverwege de rit. Hier begon het al aardig heuvelachtig te worden en dus moest ons campertje weer aan de bak. Om hem een beetje rust te gunnen besloten we dan ook om in het volgende stadje - Hamilton - te stoppen om wat te eten. Het broodje gezond uit de franse bakkerij, waar een chinese mevrouw achter de balie stond, hadden ze beter een broodje sla kunnen noemen. Als je goed keek zag je een plakje ham liggen, dat was bedolven onder een dikke laag sla en tomaat. Het was in ieder geval gezond...

Na de lunch gingen we op weg naar het dorpje Halls Gap, midden in de Grampians. Na wat informatie en een kaart te hebben gekregen bij een informatiecentrum gingen we vol goede moed op pad naar de hoogste berg van het gebied; Mount William. De rit naar de top was 10 km met de camper en 2 km te voet. Dat leek een goed idee, tot dat we 5 minuten onderweg waren...2 km met een helling van 10%, wat waren we blij toen we een bankje zagen staan! Na even uitgerust te hebben overwonnen we onze vermoeidheid en liepen we verder. Na een half uur kwamen we dan eindelijk uitgeput aan op de top, maar het prachtige uitzicht deed ons meteen vergeten dat we eigenlijk best moe waren. We konden kilometers ver kijken, met aan de ene kant het berglandschap van de Grampians en aan de andere kant een uitgestrekte vlakte richting de zee.

De afdaling ging een stuk beter en 20 minuten later waren we alweer op weg richting een slaapplaats. Dit werd een bushcamping vlakbij Halls Gap, bij aankomst vlogen de Kakatoe's en vliegende mieren ons om de oren en zaten er kangaroos aan de rand van de camping. Toen we aankwamen was het al erg stil, later op de avond na zonsondergang kon je letterlijk een speld horen vallen. Het werd er ook nog eens pikdonker, zodat Femke later met een zaklampje naar de wc moest lopen. Ze liep richting de wc's toen ze ineens verstijfde...voor haar kwam er iets groots omhoog van de grond. Ze kon niks zeggen, maar toen ze langzaam met haar zaklamp omhoog scheen stond er ineens...een kangaroo met haar baby voor haar neus! Een eindje verderop lagen er nog meer te slapen. Gewoon op de camping, gewoon tussen de mensen. Je kan je dus wel voorstellen in wat voor staat Femke was toen ze terug de camper in kwam...

De volgende ochtend stonden we alweer vroeg naast ons bed om naar de McKenzie waterfalls te gaan, zo'n 15 km rijden vanaf Halls Gap. Na een half uur rijden over een slingerende bergweg kwamen we daar aan. Gelukkig zijn ze hier erg zuinig op hun natuur en hebben de nationale parken uitstekende voorzieningen, waaronder de erg degelijke bergwegen. Dat is best een fijne gedachte als je zo kort langs een afgrond van 100 meter diep rijd...de waterval was trouwens nog dieper, vanaf de top moesten we 150 meter afdalen om onderaan de waterval te komen. Wel de moeite waard, omdat de winter hier pas voorbij is en er dus veel water in de bergen is. De klim terug omhoog was even iets minder maarja, je moet er iets voor over hebben!

Dat was vanmorgen, nu zitten we op een kleine camping vlakbij Warrnambool, aan de zee. De campings in de stad waren verschrikkelijk duur dus zitten we nu op een kleine camping 15 km van de stad af. Het mag best een primitieve camping genoemd worden, maar we hebben in ieder geval stroom en water. En niet te vergeten: we zitten maar 100 meter van de zee vandaan!

GREAT OCEAN ROAD

De afgelopen 2 dagen hebben we de misschien wel mooiste route van Australie gereden: De Great Ocean Road. We zijn zaterdagochtend op tijd vertrokken van de primitieve camping vlakbij Warrnambool, het begin van de Great Ocean Road. Vrijdag hadden we nog prachtig weer en was het 31 graden, maar zaterdag was het weer ineens omgeslagen. Het was erg mistig en de zon kwam er met geen mogelijkheid doorheen. Erg balen, want langs de route die we zouden rijden is een beetje uitzicht niet verkeerd.

Het eerste uitkijkpunt waar we kwamen was de Bay of Islands, een baai langs de kust die vol stond met hoge rotsen. Toen we hier aankwamen was het nog erg mistig, dus helaas hebben we hier niet erg veel van kunnen zien en zijn de foto's dus ook niet zo goed...opzich nog niet zo'n ramp, we hoopten dat we bij de grootste attractie van de route - De Twelve Apostols - wel beter zicht zouden hebben. Het was inmiddels alweer 12 uur geweest en mist hing er nog steeds, dus besloten we om eerst een broodje te halen in het stadje Port Cambell. Tijdens het eten begon de zon iets meer door te komen en kregen we meer hoop op mooie foto's.

En die mooie foto's kregen we! Aangekomen bij de Twelve Apostols was de mist weer helemaal terug, wat er voor zorgde dat we een erg bijzonder beeld te zien kregen. We hadden vooraf gehoopt op helder weer, maar dit beeld was zeker zo mooi! De Twelve Apostols waren 12 stenen pilaren die in een lijn voor de kust liggen, afgesleten door de zee. Inmiddels zijn er een paar ingestort, maar dat maakt het niet minder mooi. Dat vond ook de buslading Japanners die ineens het uitzichtpunt opstroomde...na 300 foto's en vele 'ying' en 'yang' kreten later kregen wij pas weer de kans om foto's te maken. Maar niet voordat Niels nog foto's moest maken van een groep Japanners, kun je eigenlijk nog wel weigeren als ze het fototoestel in je handen duwen..?

Na de Twelve Apostols gingen we op weg naar de Otway Treetop Walk, waar je op 30 meter hoogte tussen de boomtoppen door kunt lopen. Op weg daarheen werd het ineens weer licht en was de mist verdwenen. Op de foto die in het album staat kun je heel goed zien hoe het eruit zag toen we de mist uitreden, de wolk blijft als het ware tussen de bergen aan zee hangen, eenmaal uit de wolk was het weer helder.

De wandeling door de boomtoppen werd Femke iets teveel, met hoogtevrees 30 meter boven de grond op een loopbrug lopen die aan alle kanten kraakt is niet prettig. Vooral de klim in de toren waarin je 75 meter boven de grond stond, maakte het nog erger. Wel een prachtig uitzicht tussen de boomtoppen in een tropische regenwoud, met bomen die minstens 100 meter hoog waren! Na de wandeling was het tijd voor een verfrissing en hebben we een camping gezocht vlakbij het dorpje Apollo Bay.

Vanochtend hebben we het 2e deel van de route gereden, waar niet meer zoveel te zien was als het eerste deel. Wel veel surfers en heel veel vakantiegangers, maar verder dan een kleine wandeling naar een waterval kwamen we niet. We zijn dan ook maar meteen doorgereden naar Geelong, een grote stad aan het eind van de route. Hier blijven we 2 nachten en dinsdag gaan we weer op pad, dan naar Melbourne. Jullie horen snel weer van ons!